Oxalis szczawik - koniczynka szczęścia

Oxalis jest w Polsce rośliną chętnie uprawianą nie tylko na rabatach, ale także w doniczkach. Niektóre odmiany mogą budzić bliskie skojarzenia z koniczyną. Jak dbać o tę roślinę, aby uzyskać spektakularny efekt w ogrodzie? 

Co warto wiedzieć o szczawikach?

Oxalis ma ponad 800 gatunków i w naturalnych warunkach występuje w Afryce oraz Ameryce Południowej. Jaka jest geneza tej zwyczajowej nazwy? Wynika ona stąd, że oxalisy mają trzy lub cztery listki - dlatego też nazywa się je także koniczyną szczęścia. Szczawiki częściej jednak spotyka się pod ich łacińską nazwą. 

Należą raczej do niewysokich roślin - osiągają bowiem do około 30cm. Kolory płatków mogą być białe, żółte, różowe lub czerwone. Czas kwitnienia przypada na przełom lipca i sierpnia. 

Nazwa “szczawik” jest związana z kwaśnym posmakiem liści, które zawierają sporo kwasu szczawiowego. Co ciekawe, bulwy tej rośliny są jadalne.

Jakie wymagania ma oxalis? Jak pielęgnować te rośliny?

Oxalisy powinny być umieszczone w dobrze nasłonecznionym miejscu, w próchniczym i przepuszczalnym podłożu. Trzeba także zadbać o regularne podlewanie - w przeciwnym razie szybko zmarnieją.

Z uwagi na to, że pochodzą z ciepłych regionów, najlepiej będzie je wykopać przed pojawieniem się przymrozków. Można także spróbować solidnego okrycia z suchych liści oraz słomy przed nadejściem zimy. Jeżeli są uprawiane w doniczkach - na okres zimowy trzeba przechować je w chłodnym pomieszczeniu do nadejścia wiosny. W tym okresie wystarczy jedynie minimalnie je podlewać. Niektóre odmiany są mrozoodporne - należy do nich np. szczawik zajęczy.

Oto popularne odmiany szczawików

Oxalis versicolor, czyli szczawik różnobarwny może budzić mylne skojarzenia wynikające z nazwy rośliny. W rzeczywistości zamiast wielokolorowych kwiatów uwagę przykuwają płatki, które są otoczone czerwoną obwódką. Znamienny dla tej odmiany szczawików jest fakt, aby rośliny były umieszczone w żyznej i przepuszczalnej glebie - może mieć odczyn zasadowy lub kwaśny. Kluczowe w uprawie jest również to, aby zachować umiarkowaną wilgotność podłoża. 

Szczawik czterolistny (łac. Oxalis tetraphylla) występuje też pod nazwą szczawiku Deppego i osiąga do 20 cm wysokości. Ten sukulent przypomina przerośniętą koniczynę z wewnętrznym ubarwieniem sercowatych płatków w kolorze bordowym. W trakcie efektownego kwitnienia, które przypada na przełomie czerwca i lipca możemy dostrzec niewielkie kwiaty o różowym ubarwieniu. W rezultacie uzyskujemy naprawdę ciekawy efekt, który będzie świetnie wyglądał nie tylko w ogrodzie, ale także w doniczkowych kompozycjach. 

Szczawik trójkątny dobrze znosi stanowiska z dobrym dostępem do światła słonecznego, jednak bez ekspozycji w przesadnie nasłonecznionych miejscach. Warto zatem zachować równowagę przy wyborze miejsca - gdy będzie mocno zacienione, kwitnienie będzie o wiele słabsze. Z kolei w przypadku zbyt nasłonecznionych stanowisk może dojść do zmiany ubarwienia liści na brązowe.

Szczawik chilijski występuje także pod nazwą koniczyny srebrnej. Zalicza się do grupy najłatwiejszych w uprawie roślin z grupy Oxalis. Tworzy niskie kompozycje, z kolei podczas kwitnienia na fiołkowo-różowy kolor można zwrócić uwagę, że na noc płatki zwijają się w charakterystyczne ruloniki, aby rozwinąć się wraz z nadejściem dnia. To wysokogórska roślina, która źle znosi nadmiar zalegającej wody. Gdy zostanie ulokowane w przepuszczalnej glebie - powinna bez problemu przejść przez okres zimowy bez konieczności wykopywania. Szczawik chilijski cieszy się zainteresowaniem szczególnie wśród kolekcjonerów i entuzjastów tych roślin.

Szczawiki świetnie sprawdzają się zarówno na rabatach jak i ogródkach skalnych. Niektóre gatunki można także sezonowo przechowywać na tarasach lub balkonach. Z pewnością dodadzą oryginalności Twoim kwiatowym kompozycjom!