Kwiaty drobnocebulowe - urocze ozdoby każdego ogrodu
Nadchodząca wiosna to wyczekiwany czas przez każdego ogrodnika. Różnorodność gatunków, jakie obecnie spotyka się w ogrodach jest naprawdę wielka. Ogromną popularnością cieszą się w ostatnim czasie kwiaty drobnocebulowe. Co warto o nich wiedzieć?
Czym się charakteryzują kwiaty drobnocebulowe?
Sadzenie kwiatów cebulowych jest niezwykle popularne. Są to bowiem rośliny, które najczęściej pojawiają się jako pierwsze kwiaty wiosenne. Jednak można spotkać się także z kwiatami drobnocebulowymi. Czym się charakteryzują? Jak sama nazwa wskazuje, są to kwiaty, które wyrastają z małych cebulek, dlatego też można sadzić je w dość małych odstępach. Nie oznacza to jednak, że kwiaty również są drobne. Osiągają bowiem normalne rozmiary, jeśli zapewni się im odpowiednio żyzne podłoże i wilgotność. Kwiaty drobnocebulowe można sadzić zarówno wiosną, jak i jesienią. Ich cechą charakterystyczną jest to, że posiadają naprawdę rozmaite barwy.
Hiacynt kalifornijski - miniaturowy agapant
Ta odmiana należy to roślin kwiatów drobnocebulowych. gatunek ten pochodzi z Ameryki Północnej. W Polsce bywa czasami uprawiany jako roślina domowa, jednak najczęściej spotyka się go w ogrodach. Jeśli chodzi o jego uprawę, to warto tutaj wspomnieć o tym, że potrzebuje on gleby dobrze przepuszczalnej i żyznej. Roślina ta nie lubi także zimnych wiatrów, dlatego stanowisko powinno być słoneczne i zasłonięte. Najczęściej przybiera on barwę fioletową i osiąga wysokość około 60 cm. Optymalnym terminem do jego sadzenia jest wczesna wiosna, kiedy minie ryzyko wystąpienia przymrozków. Wyróżnić można tutaj kilka najpopularniejszych odmian, a mianowicie: Brodiaea Babylon, Tritonia Lineata Parviflora, Bordiaea Triteleia Rudy.
Mieczyk abisyński (Acidanthera) - krewniak mieczyka
Roślina ta charakteryzuje się przede wszystkim dużymi i dość sztywnymi liśćmi. Kwiaty są co prawda drobniejsze, ale wydzielają piękny zapach, który wabi owady miododajne. Roślina ta ma dość wysokie wymagania. Przede wszystkim nie toleruje mokrej gleby i cienia. Do gruntu zaleca się sadzić je wiosną, na przełomie marca i kwietnia. Warto pamiętać o tym, że gatunek ten pochodzi z afrykańskiego klimatu i nie jest odporny na niskie temperatury, dlatego też jesienią zaleca się wykopywać cebulki.
Homeria-Moraea - nazwany na cześć greckiego poety i epika Homera
Gatunek ten pochodzi z południa Afryki i charakteryzuje się drobnymi kwiatkami, które najczęściej przybierają barwę żółtą i łososiową. Roślina ta może osiągać wysokość nawet do 50 cm. Cebulki powinno sadzić się na przełomie kwietnia i maja. Z uwagi na to, że cebulki te są naprawdę drobne lepiej jest sadzić je dość płytko, nie przekraczając głębokości 3 centymetrów. Homeria kwitnie od początku lipca. Jest to kwiat, który również zaleca się wykopywać na zimę. Wyróżnić można tutaj dwóch głównych przedstawicieli: Flaccida, Ochroleuca.
Zefirant - deoracyjne i urokliwe o uroku lilii
Pięknym kwiatem cebulowym jest także zefirant, który naturalnie występuje na terenie Ameryki Środkowej i Południowej. Wszystkie jego odmiany wymagają stanowiska słonecznego i zacisznego. Wśród przedstawicieli tego gatunku największą popularnością cieszy się zefirant biały, który jest jedyną, mrozoodporną odmianą. Zefirant różowy rozpoczyna kwitnienie zdecydowanie później niż biały, gdyż jego kwiaty pokazują się dopiero w maju. Nie jest to duża roślina. Wyglądem przypomina bowiem krokusa i osiąga wysokość około 20 centymetrów.
Babiana Kew Hybrids, czyli małe frezje
Ten gatunek do złudzenia przypomina frezje, są jednak od nich zdecydowanie mniejsze. Roślina ta jest dość łatwa w uprawie. Trzeba jednak pamiętać o tym, że nie jest mrozoodporna, dlatego też zaleca się zabierać ją na zimę do domu. Cebulki powinno sadzić się w miejscu dobrze nasłonecznionym, ewentualnie lekko zacienionym. Kwiaty przeważnie rosną w kępach, które osiągają wysokość około 30 centymetrów.
Kwiaty drobnocebulowe do prawidłowego wzrostu wymagają przede wszystkim odpowiedniego stanowiska. Większość z nich nie jest odporna na niskie temperatury, dlatego też konieczne jest wykopywanie ich jesienią z gruntu.
